Waar zijn wij mannen…?
Ik snap er soms even niets van… en dat wil ik graag aan je uitleggen. Ik ben een man, ik ben een partner van, ik ben een vader, ik rijd een auto, ik sport graag, ik werk mijn normale uren. En ik eet graag lekker, ik hou van veel vrijheid, we hebben een camper en ik doe regelmatig tuinwerk. Kortom je zou denken dat er niks mis is met me. Toch voel ik me soms alleen… ja,soms écht alleen.
Ik voel me alleen als enige man op een studiedag voor verdere ontwikkeling. Ik voel me ongemakkelijk in een yoga-groepje als enige man. Ik verzorg als trainer een opleiding, gericht is op persoonlijke groei, met 15 vrouwelijke deelnemers en maar één mannelijke deelnemer.
Vorige week was ik deelnemer aan een workshop voor een maatjesproject met 12 vrouwen en 2 mannen. Bij het boodschappen doen in onze supermarkt kom ik maar weinig mannen tegen. Ik zie zelfs steeds meer mama’s en oma’s op de sportvelden op zaterdagmorgen rondlopen. En wat ik nou niet snap is: waar zijn we? Waar zijn we mannen?
Ik heb veel bewondering en waardering voor de vrouw anno 2019…
Vaak staan onze vrouwen vooraan als opvoeder, als verzorgster, als ‘mama manager’. Vooraan als beschikbare taxi, als mantelzorger en vooraan als er hulp nodig is bij vrijwilligerswerk, bij kleine activiteiten op school of in de club. En waar zijn wij mannen… waar zijn we ?
Is er bij de mannen wel behoefte aan ontwikkeling en aan persoonlijke groei? Is er wel behoefte bij ons mannen voor aandacht op de onderstroom, is er behoefte aan warmte en aan zinvolle bezigheden? Is er behoefte aan naastenliefde… en is er ook echt behoefte aan reflectie?
Ik mis soms de attitude bij ons mannen om het een ander wat meer naar de zin te maken. Ja, er is behoefte, sterker nog, wij mannen snakken naar emotionele waardering en naar succesvolle erkenning. Hoe ik dat weet? Omdat ik dat soms ook nog steeds bij mezelf voel. En ik weet het gewoon ook omdat jullie mannen dat ook aan mij vertellen, iedere keer weer.
En ja hoor, we kunnen het echt; warmte, waardering en erkenning weggeven. Ja hoor, we kunnen het echt wel om een grotere bijdrage te leveren aan een gelijkwaardige verdeling. Hoe ik dat weet ? Gewoon omdat jullie dit regelmatig ook wél laten zien.
Het heeft mij in ieder geval een flow gegeven om als man die gelijkwaardigheid en die wederkerigheid ook weg te geven.
Ik ben er emotioneel rijker van geworden. Ik ben er blijer van geworden en mijn empathisch vermogen is erdoor stukken vergroot. Ik voel me niet alleen in mijn carrière geslaagd maar ik voel me juist ook als papa, als opvoeder, als mantelzorger en als medemens geslaagd.
‘Ik doe ertoe !’
