Laatst las ik een opiniestuk over dé leider en over dé manager.De schrijver suggereerde een negatieve klank die de laatste jaren is ontstaan in allerlei werkvelden over deze functies. Ik citeer: ‘Leiders en managers wegbezuinigen en vervangen door zelforganiserende teams met zelfsturende medewerkers, meer handen in de klas en meer handen aan het bed.’ Kreten die allen houtsnijden. En dan het volgende: ‘Leiders en managers zijn nestbevuilers die alleen maar aan het vergaderen zijn, ze zijn te duur, weten bijna niet of heel weinig waar het echt om draait, maken geen of te weinig contact met klanten of cliënten, ze hebben geen band met medewerkers en… we zien ze nooit.’
Dit opiniestuk is als volgt kort samen te vatten: ‘Dé leider en dé managers hebben het moeilijk op verjaardagsfeestjes en op gezellige bijeenkomsten waarin we wat te zeuren willen hebben.’ En terecht soms, want heel soms klopt dat óók.
Uitzonderingen daar gelaten en allerlei overtuigingen samenvattend die ik in de media langs zie komen, ga ík een lans breken voor deze mensen. Voor dé leiders en voor dé managers. Want zij verdienen het namelijk om een hart onder de riem gestoken te krijgen:
* Ze werken vaak erg hard en voelen zich verantwoordelijk.
* Ze nemen een zware druk op hun schouders wat betreft het aanbieden
van werkgelegenheid
* Ze nemen beslissingen, durven te confronteren en bewaken
doelstellingen.
* Ze laten de ander groeien en bloeien.
Kortom; de meeste leiders en managers doen moeite voor hun medewerkers en proberen het hén naar de zin te maken.
Dus; ik neem mijn petje af voor al die mensen die de afgelopen jaren in de zorg, in het onderwijs, in het bedrijfsleven en bij de overheid het lef en de moed hebben gehad om verantwoordelijkheid te nemen voor hun team, om voor hun ménsen te blijven staan! Ik nodig daarom iederéén uit die de ambitie heeft om nu of in de toekomst met mensen aan de slag te gaan: Solliciteer op een baan als leider of als manager; het land heeft je nodig!
“Het land heeft je hart nodig! “
